Daar komen we in het "Zion Nationaal Park" en dat lijkt wel het allermooiste plekje op aarde te zijn. De rotsformatie´s doemen voor je op alsof je niet op deze wereld bent en het een is nog mooier dan het ander. Het mooiste van alles is dat je hier op de bodem van de canyon rijdt, dus alles naast je en boven je ziet.

Op een gegeven moment komen we bij een tunnel van 1,6 mijl zonder verlichting waar we knallend en toeterend alsof het een lieve lust is doorheen gaan. Buiten de tunnel weer een weg met veel haarspeldbochten en schitterende uitzichten en zowaar weer een bui regen en onweer.

Weer beneden rijden we door een dal met hoge bomen en een rivier, de "Virgin", en daar bovenuit steken de kale rotsen, een gigantisch gezicht. Na het bezoek aan Zion Nationaal Park gaan we naar het Imax Theater, waar we een driedimensionale film van het park zullen zien, we zijn daar echter wat te laat zodat we ± 2 uur moeten wachten tot de volgende voorstelling.

We besluiten door te rijden naar het hotel en gaan daar heerlijk zwemmen in het zwembad van hotel "Coral Hills" ,in St.George, alweer een prachtig hotel met zwembad en de motoren pal voor de deur. Een aantal van ons gaan het zwembad in met een blikje bier en besluiten dan ook om een tafeltje en een paar stoelen in het zwembad te zetten, dat is wat comfortabeler.

Het meisje van het hotel wilde daar wat van zeggen maar zag achteraf de lol er wel van in en vroeg of we dan wel de lege blikjes uit het zwembad wilden meenemen. St.George is een grote stad in de staat Utah waar de mormonen de scepter zwaaien.

Ed had ons verteld dat alles in St.George na 20.00 uur gesloten zou zijn maar hij had toch een restaurant gevonden waar we konden eten en drinken. We zijn met z´n allen in de camper gestapt en daar naar toe gereden. Ed had besproken voor 20.30 uur maar we moesten erg lang wachten, voordat we aan tafel konden, zodat het 21.15 uur werd, maar ja dat kon de pret niet drukken want we hebben daar heerlijk gegeten en gedronken en er een gezellige avond van gemaakt.

17 juni St.George - Las Vegas 178 mijl

Via de Interstate aanvaarden we de laatste rit van deze reis naar Las Vegas, het eindpunt van onze schitterende rondreis door Nevada, Arizona, Utah en weer Nevada. Bij Mesquite gaan we Nevada weer in zodat we de helmen weer op moeten, dat valt zwaar tegen zeg. Op de Interstate rijden is eigenlijk niet zo leuk want van de enorm grote vrachtauto´s krijg je af en toe een flinke oplazer zodat je alle zeilen bij moet zetten om behoorlijk op de weg te blijven.

We gaan dus zo snel mogelijk van de Interstate af om het laatste stuk toch nog binnendoor te gaan. Bij Glendale kunnen we er af en komen via Logandale bij Overton Beach, aan "Lake Mead" ,waar we met z´n allen wat verkoeling zoeken in het meer want de temperatuur is weer opgelopen tot boven de 40 graden.

We blijven even langs Lake Mead rijden en komen langs Echo Bay en Callville Bay en komen zo in de buurt van ons eindpunt Las Vegas. We rijden het drukke Las Vegas binnen in een verzengende hitte zodat we bij elk verkeerslicht de motor maar even uitzetten omdat het te heet werd aan de benen. Het is een belevenis apart om met 12 Harley´s door zo´n stad te rijden want iedereen groet en juicht je toe want je ben in hun ogen de "Held Van Amerika" .

Bij het "Flamingo Hilton" hebben we de camper leeggehaald en zijn we teruggereden om onze motoren in te leveren. De 9 motoren die we het eerste hadden gekregen waren we ook het snelste kwijt maar met de rest duurde het wat langer. De verhuurder maakte problemen over de schoonmaak van de motoren en over de beschadigde motor van Ton Donck zodat we daar wel 2 uur bezig zijn geweest om de zaak af te wikkelen.

Maar ja, daarom niet getreurd want ook dat gaat voorbij. Hiermee is een einde gekomen aan onze motorreis van 1332 mijl, oftewel 2131 kilometers. We werden met een bus van "Cruise America" naar het hotel gebracht waar de rest van ons gezelschap de bagage en de kamers al hadden geregeld zodat we zo naar onze kamers konden om ons op te frissen en te verkleden.

We hebben gezamenlijk in het hotel gegeten onder het genot van pianomuziek van "Emilio" , een soort Liberace die daar geheel in goud gekleed zijn kunnen vertoonde. Na het eten is ieder zijn gang gegaan, de een wilde gokken de ander slapen of even in de stad kijken. Ik ben daar even wezen kijken bij de "Venetian" , een immens groot nieuw hotel geheel in de stijl van Venetië met het "San Marcoplein" als entree, een en al pracht en praal met gondels in de grachten en overal Italiaanse muziek.

Ik ben ook nog wezen kijken naar "Treasure Island" , een hotel waar twee middeleeuwse schepen voor liggen die elkaar op levensechte wijze bestoken met bommen zodat de beide schepen echt in brand staan en een van de schepen zinkt, de bemanning verdwijnt daarbij in het kolkende water, echt ongelooflijk. Even verder is een fontein die op een gegeven moment vuur i.p.v. water spuit. Na deze indrukwekkende bezienswaardigheden ben ik naar het hotel teruggegaan en gaan slapen.

De volgende morgen weer vroeg op want we gaan om 6.30 uur met taxi´s naar het vliegveld waar we om 8.15 uur met een DC 10 vertrekken naar Washington. Onze vlucht naar Nederland vertrekt om 18.30 uur plaatselijke tijd, we hebben de straalstroom mee zodat we de vlucht in 6 uur afleggen en zaterdagochtend om 6.30 uur landen op Schiphol.